Van ongeremd naar ongeremd

“Ik ben voor de poorten van de hel weggesleept”, vertelde Erik ons. “Vanaf mijn 14e raakte in aan de drugs. Ik heb alles gebruikt, tot crack toe. Tot een moment op een van de vele houseparty’s die ik bezocht. Door de tekst van het nummers Such is life van Rank1, gedraaid tijdens deze party, werd ik geraakt en vroeg mij af ‘waar ben ik mee bezig?’”

Erik deelde zijn levensverhaal met ons, de aanwezigen van de seizoensafsluiting van De Meesterknecht. Waar we als De Meesterknecht nu twee volle jaren bestaan, was dit onze eerste seizoensafsluiting. Nadat we in maart met een mooie opening aan het seizoen waren begonnen, was het nu de beurt aan een groep leden om een mooie afsluiting te organiseren. En dat is ze gelukt. De Zeeuwse leden hebben ons voorzien van een prachtige dag.

Na het getuigenis van Erik stapten we de fiets op. En wat was het genieten! Zon, regen en wind. De elementen hebben we getrotseerd, van Zeelandbrug tot Stormvloedkering. Iedereen heeft heerlijk kunnen genieten van wat Zeeland ons te bieden heeft. En tijdens het fietsen was er af en toe wat tijd en ruimte om een praatje te maken, althans als je hartslag niet te hoog lag door het aanklampen. En dan ging het toch al snel over ons jaarthema ‘Ongeremd’.

Dat jaarthema was – of beter gezegd ‘is’ – onze leidraad door 2017. Door al onze activiteiten heen hebben we stilgestaan bij het ongeremde leven. Deze term maakt veel bij ons los. Een ongeremde levensstijl is namelijk al snel iets waar we vraagtekens bij stellen. Neem een levensstijl als Thomas Dekker tijdens zijn wielercarrière ten toon heeft gespreid. Of het ongeremde leven waar Erik ons over vertelde. Drugs, seksuele lust en egoïsme komen al snel om de hoek. Maar ook zaken als hebzucht, gelatenheid bij onrecht of hoogmoed zijn zaken waar we toch – stiekem wel een beetje – gevoelig voor zijn. Toch?

Daar tegenover staat dat we gelukkig ook bij de positieve kant van ‘ongeremd’ stil mochten staan. Want wat is er mooier dan ongeremd uitdelen aan anderen van onszelf. Al is dat ook zo moeilijk want tenslotte moet je daar wel zelfvertrouwen voor hebben of comfortabele zaken loslaten. Maar ongeremd leven in dienstbaarheid, omzien en liefde is prachtig. En ja, het kan altijd nog mooier en beter. Want tenslotte is er Een iemand waarvan we mogen horen, mogen weten, ja op mogen vertrouwen dat Hij ongeremd van ons houdt. God, de Vader die ongeremd zijn liefde heeft getoond door Zijn zoon Jezus Christus onze Verlosser.

Het verhaal van Erik ging nog verder. Want wanneer het leven hem weer toescheen, alles weer licht werd, kwam er een nieuwe en nog donkerder periode in zijn leven. Het egoïsme had hem te pakken gekregen. Zelfzucht bracht hem opnieuw ten val. Een volgende periode van 10 jaar drugs gebruik bracht hem tot de afgrond. “En op dat moment heb ik mogen ontdekken wie ongeremd van mij houdt en heb ik mijn leven durven overgeven aan Jezus”. Erik verteld het met tranen in zijn ogen en een brok in zijn keel. En al schrijvend brengt dit alles mij een lied in gedachten dat we onlangs in onze viering in de kerk zongen:

Mijn ziel, keer terug en kom tot rust.

Kijk naar de Heer, Hij doet je goed.

Hij heeft je bij de dood vandaan gehaald

en elke traan die je huilt, droogt Hij met zijn hand.

Het verhaal van Erik is een verhaal dat wat mij betreft het seizoen niet beter kan samenvatten. Ongeremd leven heeft inderdaad twee zijdes, een donkere en een lichte. Een zwarte en een witte, een duivelse en een goddelijke. En ja, beide zijdes kennen wij allemaal als we eerlijk naar onze levens kijken. Soms vraagt dit van ons dat we wat verder graven in onze ziel dan oppervlakkig wat loskrabben. En ik heb er vertrouwen in dat we tijdens onze Hoogtestages en andere ontmoetingen hier mee verder zullen gaan. Renners die durven dienen, of anders gezegd: renners die durven graven!

Bart