Andreas moment

Opnieuw geboren worden; als christenen hebben we dit al vaak gehoord en weten we wat het betekent. Maar hoe doe je dat nu concreet en hoe laat je dat in je dagelijks leven zien? Zeker als je bent opgegroeid met het geloof en ‘bekering’ meer een geleidelijk proces is geweest in plaats van één levensveranderende gebeurtenis.

Vorig weekend ben ik met De Meesterknecht op hoogtestage geweest in Sauerland. Dat is een fietsweekend waar relatie, prestatie en inspiratie centraal staan.

Voor het inhoudelijke deel van het weekend stond de persoon Petrus centraal, één van de discipelen van Jezus. Ooit was het Andreas, de broer van Petrus, degene die Petrus bij Jezus bracht. Aan ons werd de vraag gesteld wie ‘een Andreas’ voor je is geweest. Op dat moment had ik niet direct antwoord op deze vraag.

Een dag later ging het over de geschiedenis dat Jezus over het water liep en Petrus de boot uit ging om lopend over het water Jezus tegemoet te gaan. Durf ik ook uit mijn boot te stappen, afstand te nemen van het veilige en vertrouwde? Juist mijn vertrouwen volledig op Jezus te stellen en misschien keuzes maken waarvan ik niet precies weet waartoe ze zullen leiden?

Uiteraard hebben we veel gefietst in een prachtige omgeving met heerlijk weer en een geweldige groep. Ik zat in een groep met snelle mannen die flink doortrapten. Bergop kon ik aardig bij blijven. Maar er waren beklimmingen waar ik soms toch een gaatje moest laten vallen. Andersom was het ook weleens zo dat ik een gaatje kon slaan. Maar net voor de top waren er vaak toch één of meer die met een laatste krachtsinspanning probeerden als eerste boven te zijn. Dat vind ik zo knap. Ik kan heel lang hard omhoog fietsen, maar als eenmaal de energie op is, zak ik langzaam terug. We hebben daar over gesproken en ik probeerde te achterhalen hoe je dat doet. Maar er is niet echt een manier voor. Je moet het gewoon doen.

Dit bleef echter wel in mijn hoofd zitten, want ik wilde dat ook graag kunnen. Het is ook een manier van fietsen. Ik ben gewend om een beetje berekend te rijden. Wel hard maar niet helemaal tot het gaatje. Proberen wat over te houden voor de volgende klim.

In de één na laatste klim van het weekend gebeurde het weer. Mijn energie was al aardig op vanwege het hele weekend en op deze klim zakte ik langzaam terug. Een fietsmaatje van mijn groep haalde mij in, maar viel ook weer terug. We fietsten even samen tot ik een klein gaatje moest laten. Toen schreeuwde mijn fietsmaatje dat ik moest doorzetten en doorgaan, door de pijn in mijn benen heen. Door zijn aanmoediging kreeg ik weer de spirit, ging uit m’n zadel en zette aan. Op de top van de beklimming realiseerde ik me dat het gelukt was!

Deze gebeurtenis, een soort overwinning, bleef in mijn gedachten zitten. Dat toch weer doorgaan terwijl het eigenlijk niet kan, voelde als figuurlijk doodgaan maar daar doorheen weer levend worden en de eindstreep halen. Met dit in mijn hoofd moest ik ineens aan ‘wedergeboren’ of ‘opnieuw geboren worden’ denken.

Opnieuw geboren worden, betekent je oude leven achter je laten en instappen in een leven met Jezus. Over ‘uit de boot stappen’ gesproken. Soms kan het pijn doen om bepaalde gewoontes of vertrouwde dingen achter te laten. Dat kan een behoorlijke strijd opleveren. Net zo’n strijd als tijdens een beklimming op de fiets. Proberen aan te haken, zal ik het doen? Nee, laat maar. Eigen tempo, want er komt nog genoeg. Pijn in je benen. Je ziet de anderen weg fietsen. Toch maar doorgaan en proberen weer aan te klampen? Maar wat een overwinning als het lukt, als je ergens nog de kracht vandaan kan halen om weer door te gaan met de top in zicht.

Op de fiets moet je het zelf doen, al sta je er versteld van waar de kracht soms vandaan komt. Het geweldige met wedergeboren worden in Jezus is dat je het niet zelf hoeft te doen. We krijgen dezelfde kracht als de kracht van Jezus om door de figuurlijke dood heen te leven in Zijn licht.

Mijn les van het weekend was dat ik uit de boot moet durven stappen, zowel op de fiets als in het echte leven. Maar volgens mij heb ik dit weekend toch een Andreas moment gehad. Bedankt Jelle.

door Meesterknecht Jan Willem