Cadans

Half negen in de ochtend. De motor van de auto draait en ligt vol met weekendtassen, luiers, kinderwagen en een babybedje. Twee kinderen zitten al op de achterbank en ik zie in mijn ooghoek mijn vrouw het derde kind richting de autostoel tillen. Vanaf een uurtje of zeven draai ik al op het grote blad voor en het kleinste achter. Vol tempo dus, terwijl het toch echt de voorbereiding is van twee daagjes er tussen uit met mijn vrouw, zonder kinderen. Ontspannen dus, maar we beginnen in een hoog tempo om de kids naar alle logeeradressen te brengen. Eerst een sprintje dan maar….
Twee dagen er tussen uit, even bijkomen en genieten van rust. Tijd om uit te slapen, te relaxen, elkaar te spreken zonder dat er gejengel tussendoor klinkt. Kortom, terugschakelen naar het klein blad voor en de CADANS aanpassen. Ik heb vaak al twee dagen nodig om überhaupt terug te schakelen en de juiste cadans te vinden, daarna begint pas het genieten van het rustige ritme. Het is een soort afkicken van een veel te hoog tempo, alsof je lijf alleen maar getraind is op GAAN….GAAN!

Blijkbaar ben ik niet de enige, want ik spreek veel mensen om mij heen die net als ik, zoekend zijn naar balans. Hoe doseer ik de hoeveelheid work-load, de hoeveelheid aan informatie, de vragen en taken die op mij afkomen? Hoe maak ik, in dat toch al overvolle programma, ook nog tijd en ruimte vrij met God? Het zijn vragen waar velen mee worstelen. Wat is dat toch, dat we blijkbaar zoveel moeite hebben om in ons dagelijks leven de juiste CADANS te vinden? Dat dagelijkse ritme van volle agenda’s, targets, haasten, tientallen mailtjes beantwoorden, kilometers maken en… O ja, we proberen er ook nog wat tijd met God tussendoor te plannen. Maar geregeld is dat misschien het eerste dat uit de agenda geschrapt wordt, als het er überhaupt al in stond. We zoeken en bouwen vooral ons eigen Koninkrijk in plaats van dat van Hem. Het is vaak onze CADANS en niet dat van de Ander.

Wat is het allemaal waard, die noeste arbeid, al dat gezwoeg en gehark? Niets, zegt Salomo in Psalm 127. Als God niet de Bron en het doel is, als Hij niet de eigenlijke bouwer is, maar jij… dan is het niets waard. Dan is het vooral geploeter van jou, van mij, het draagt geen vrucht. Het is zoals Jezus zegt in Johannes 15: Ik ben de wijnstok en jullie zijn de ranken. Wil je vrucht dragen voor God dan zul je met Hem verbonden moeten blijven. Misschien moeten we daarbij wat minder op de vruchten letten, maar meer kijken of we in ons dagelijks leven nog verbonden zijn met de rank. Het zet onze CADANS misschien weer in perspectief en relativeert gelijk datgene waar we ons vaak zo druk over maken.

CADANS; het woord kent haar oorsprong in de muziek. Het juiste ritme houden, de meesten van ons zullen het kennen vanuit het wielrennen. Misschien ken je de ervaring dat je in exact de juiste CADANS een berg op fietste, in een soort flow kwam je boven. Of misschien heb je juist de ervaring van het tegenovergestelde. In beide gevallen weet je dat de juiste CADANS je veel kan brengen. Ook vanuit Bijbels perspectief kunnen we veel leren over de CADANS zoals het God het bedoeld heeft. Jezus leerde zijn discipelen Hem te volgen in een bepaald ritme. Er waren tijden van gebed, maar ook momenten van grote menigten. Er waren tijden van onderwezen worden, maar ook momenten van uitdelen en onderwijzen.

Wij willen dit seizoen (nog meer) leren te volgen in de CADANS van de Meester! Daarom is CADANS het jaarthema voor de Meesterknecht in 2018.

Wat roept cadans bij jou op? Tevreden over je huidige cadans?

Gert