Iedereen is anders

Iedereen is anders, niemand is als jij. Een zin uit een kinderlied.

Even komt het in mijn gedachten tijdens een tochtje op de fiets. Ik fiets alleen, ach alleen, natuurlijk nooit echt alleen, want 9 van de 10 keer kom ik wielrenners tegen. Achter mij, maar doorgaans zoefend langs mij. En wat zijn die wielrenners toch allemaal anders. Ik moet er wel eens om lachen: knikkend, zwaaiend ( zeldzaam ?), strak in de beugels, relaxt pratend, gefocust. Allemaal op de racefiets, maar verder is alles anders. De beginneling pik je er zo uit. De ‘oude van dage’ die het nog niet verleerd denkt te zijn, de ‘looking good’ zowel mannelijk als vrouwelijk en de stelletjes waarvan vaak de man extra laat zien dat hij inhoudt aan tempo…

Bij wie hoor jij? Als het goed is bij geen één. Niemand is als jij namelijk. Met wie fiets je graag? Ik geloof niet dat er een club bestaat met allemaal dezelfde fietsers. De één geeft echt meer om hoe hij eruit ziet op de fiets, dan de ander. De één fiets graag samen met partner, de ander juist niet ?. Fijn toch?

En toch, die verschillen he… ik word bijvoorbeeld nooit echt blij als ik hoor dat ik ga fietsen in een groep waar fanatiekelingen in zitten. Ik heb daar een beeld bij, een mening over en dat doet wat met de kijk op mezelf. Want ja, ik ben toch meer die relaxte fietser die wat chagrijnig word van windkracht 4 en hoger… en die fanatiekelingen willen juist wind, toch?

Iedereen is anders, niemand is als ik. Gelukkig maar. En juist met verschillen kom je tot iets moois. Je leert je beeld bijstellen, je leert dat je gewoon op weg moet gaan ook al stormt het! Je leert dat die vrouw met prachtige fiets, bijpassend pakje en schoenen ook echt wel begaan is met de ander. Je leert dat je als beginneling heel wat in je mars hebt omdat de fanatiekelingen ook echt wel kunnen dienen. Waar ik dat leer? Op dagen en weekenden van de Meesterknecht. Iedereen is anders en daarom is de Meesterknecht een fietsvereniging voor iedereen.

Sara