Valpartijen tijdens de KOERS

Vele fietsers hebben het één of meerdere keren meegemaakt. Soms met wat schrammetjes en beurse plekken; soms met ernstige breuken of zware gevolgen. Valpartijen. Ze ‘horen’ bij de wielersport. Een sleutelbeenbreuk, een open geschaafde heup of gekneusde ribben. Helaas voor velen van ons dus een bekend fenomeen.

Laatst las ik tijdens de voorbereiding van een Meesterknecht-activiteit over valpartijen in de Bijbel. Mij trof de tekst uit Psalm 37: ‘Wie de Heer welgevallig is, mag zijn weg gaan met vaste tred (of cadans in mijn woorden). Al komt hij ten val, hij blijft niet liggen, want de Heer richt hem op’ (vers 23-24). Net als wielrennen, is het leven niet zonder risico’s. Valpartijen horen ook in die koers erbij. Een leven zonder is bijna niet voor te stellen. Ook hier kan bijna iedereen over meepraten.

Maar hoe komt het toch dat we altijd weer de fiets blijven opzoeken? Overigens geldt dit niet voor iedereen. Ik ken ook mensen die niet meer de fiets op stappen omdat de durf of de wil er niet meer is. Of omdat de valpartij te veel fysieke of mentale schade heeft gebracht. Maar voor het gros geldt dat er toch weer gefietst wordt.
In het leven richten wij ons na een tegenvallende periode ook weer op. We pakken de draad weer op, soms met tegenzin. En de een sneller dan de ander. Een burn-out wordt uiteindelijk overwonnen. Een relatie wordt weer herstelt. Werk wordt weer gevonden en geld weer geteld. Prachtig. Een schouderklopje en wat ‘kudos’ waard.

Maar waar hebben wij dit aan te danken? Is dat een gevolg van onze inzet, onze prestaties? In deze momenten hoor ik vaak dat mensen enorme strijd hebben gehad. Met God! Ja, met Hem, want waar was God? Waar is hij in deze gebeurtenissen? Maar ten diepste hoor ik vaak dat de persoon uiteindelijk een strijd met zichzelf had te voeren. Vaak ligt daar namelijk de basis tot verandering, maar wel heel diep weggestopt. Het is God die mensen tot diep in hun innerlijk laat kijken.

En als ik jou nu vraag, ben jij jouw eigen persoonlijke held? De superman of -women die zijn eigen leven wel weer op de rit brengt als er wat tegenzit? Als je gevallen bent? Of is het iemand anders die jou uiteindelijk weer recht op zet na je val zoals in vers 24 staat? Die ontdekking gaat gepaard met de ontdekking van je ware identiteit. Namelijk dat je mag beseffen dat God jou opricht. Waarom? Omdat hij als Vader van jou houdt. Hij-houdt-van-jou!

Maar hoe zit het dan als je nog op de grond ligt in letterlijke of figuurlijke zin? Je leven nog een puinhoop is? Oei, daar kan ik niet uit eigen ervaring over meepraten. Maar de verhalen die ik hoor, de verandering die ik zie, beginnen toch vaak bij de woorden van Psalm 37:5: ‘Leg je leven in de handen van de Heer, vertrouw op hem!’

Bij deze wil ik je uitnodigen om zelf aan te geven welke ervaring jij hebt bij een ‘valpartij’ in je eigen leven. Ben jij weer recht gezet door God? Of lig jij nog plat op je rug? Stuur je reactie gerust naar info@demeesterknecht.com. Ik ben benieuwd…