Voor jezelf of voor elkaar?

Hardlopen… Ik weet dat er heel wat Meesterknechten zijn die daar veel mee hebben. Maar misschien nog wel meer die er niets mee hebben. Voor mij is hardlopen een soort ‘verplichtend winteronderdeel’ dat mij helpt om de wintermaanden een beetje fit te blijven. Zo ook afgelopen winterperiode.

Het hardlopen gaat bij mij gepaard met het stellen van doelen. Zonder doelen is hardlopen voor mij echt geen zak aan. Dus zo ging ik vorig jaar maar van start om eerst eens 5 km te lopen. Toen 10. En uiteraard merk je daarbij – net als bij fietsen – dat het stellen van doelen samengaat met het verleggen van grenzen. Dus, hup, op naar de halve marathon. Zogezegd zo gedaan (al klinkt het makkelijker dan het is). Maar afgelopen april wilde ik nog voor een tweede keer deze winter een halve marathon lopen. En met wat discipline is het best goed te doen.

Maar ja, tijdens de laatste hardloopsessie kwam bij mij de gedachte boven: ‘waarom doe ik dit nu?’ Wat heb ik eraan? Nou, dat is nog wel te verklaren: fysiek en mentaal fit zijn. Maar wat heeft een ander in mijn omgeving er nu aan dat ik die 21 km aan het hardlopen ben? En diezelfde vraag stel ik mij ook wel eens als ik weer een paar uur op de fiets heb gezeten. Wat is nu, naast het op mijzelf gerichte argument, de meerwaarde van dat fietsen, van het tijdverdrijf, voor de mensen om mij heen?

Deze vraag is voor mij in de afgelopen periode met het vele solo fietsen nog scherper geworden. En het beantwoorden is niet eenvoudig. Dit zou voor mij een vraag zijn waar ik het heel graag met anderen over zou willen hebben op een MK-weekend. Want, dit raakt wat mij betreft de balans die wij altijd zo mooi weten te brengen in onze activiteiten. Wanneer namelijk de prestatie los komt te staan van inspiratie of relatie, dan komt bij mij (en ik hoop bij velen van ons) deze vraag automatisch naar boven. Waar presteer ik voor?

Sterker nog, ik geloof dat deze balans bijna een universele balans is. Want, is het in je gezin ook niet zo dat er een balans is op deze drie vlakken? Inspireren jullie elkaar in het gezin nog? Zijn jullie relaties op orde? Of gaat het alleen maar om het presteren? Werk, school, bezigheden buitenshuis en verlies je elkaar langzaamaan uit het oog? En in de kerk, op het werk of in de buurt is het net zo. Ben je alleen gericht op het behalen van doelstellingen en resultaten? Of zie je ook nog jouw collega’s of gemeenteleden en de potentie van hen? Of weet jij met jouw aanwezigheid in de buurt andere mensen in beweging te zetten – te inspireren tot die ene stap?

Kortom, presteren, doe je dit nu voor jezelf of voor elkaar. Een mooie vraag die voor ons als leden van De Meesterknecht een mooie is om bij stil te staan. En wanneer ik dan terugkijk op onze activiteiten in de afgelopen vijf jaar, dan kan ik met dankbaarheid constateren dat wij als Meesterknechten geen meesterknecht zijn onszelf, maar voor een ander. Balancerend op de drie pijlers van prestatie, relatie en inspiratie. Meesterknecht voor elkaar!

Meesterknecht Bart